مفهوم ساختمان سبز در سال 1970 و در پاسخ به بحران انرژی و نگرانی رو به رشد مردم در مورد محیط زیست مطرح شد. ساختمان سبز، همچنین به عنوان ساختمانی با دوام شناخته میشود و سازهای است که با شیوههای کارآمد زیست محیطی و منابع مناسب طراحی ، ساخته ، بازسازی و یا اداره میشود . در ساختمان های سبز علاوه بر اینکه استفاده از انرژیهای تجدیدپذیر اولویت دارد و مصرف انرژی آنها ناچیز است ، مصالح به کار گرفته شده در آنها از منظر زیست محیطی مورد ارزیابی قرار میگیرد . هدف اصلی ساختمان های سبز ، استفاده بهینه از منابع موجود و کاهش تأثیر منفی ساختمان بر روی محیط زیست میباشد . کاهش مصرف انرژی گرمایشی ، سرمایشی و الکتریکی و همچنین افزایش بازده انرژی ساختمان از دیگر اهداف مهم ساختمان های سبز به شمار میرود . برای کاهش مصرف انرژی در ساختمان های سبز، باید تدابیر لازم توسط طراحان و شرکتهای مجری به کار گرفته شود . استفاده از پنجرههایی با عملکرد بسیار بالا و عایق کاری دیوارها ، بام و کف ساختمان نمونهای از روشهای کاهش مصرف انرژی است . موقعیت پنجره ، دیوار ، ایوان ، سایبان و درخت در این ساختمان ها طوری است که باعث ایجاد سایه در تابستان و به حداکثر رساندن استفاده از نور خورشید در زمستان میشوند که از این طریق انرژی مورد نیاز برای سرمایش و گرمایش ساختمان به حداقل میرسد . همچنین تعیین مکان مناسب برای پنجره میتواند باعث استفاده بهینه از میزان روشنایی روز و کاهش مصرف انرژی برق گردد .